ผู้หญิงคนหนึ่ง ได้ระบายปัญหาของตน กับอาจารย์เซ็นว่า

ผู้หญิงคนหนึ่ง ได้ระบายปัญหาของตน กับอาจารย์เซ็นว่า

หลายปีก่อน สมัยเธอเป็นสาวแรกรุ่น เธอได้แต่งงาน กับสามีที่อายุห่างกัน ประมาณ10ปี

ในตอนนั้น สามีของเธอดูยิ่งใหญ่มาก ในสายตาของเธอ

เธอชื่นชม และยกย่อง สามีของเธอมาก

แต่หลังจาก อยู่กินกันมาหลายปี เขาก็เปลี่ยนไป ไม่เหลือความอลังการ น่าเกรงขาม ไม่เหลือซึ่ง ความน่าสนใจ เหมือนครั้งอดีตอีกแล้ว

เธอถามอาจารย์เซ็นว่า เป็นเพราะเหตุใด? หรือการแต่งงาน คือสุสานของความรัก ใช่หรือเปล่า?

เมื่อเธอเล่าจบ อาจารย์เซ็น จึงบอกกับเธอว่า “เธอจงตามอาตมามา”

อาจารย์เซ็น พาเธอมายืนอยู่ หน้าภูเขาลูกหนึ่ง แล้วถามว่า

“ภูเขาลูกนี้ เป็นอย่างไรบ้าง?”

“สูงใหญ่ ตระหง่าน ตระการตา และสวยงาม เป็นที่สุด” เธอบอก

“ตามอาตมาขึ้นเขาเถอะ!”

อาจารย์เซ็นกล่าว

ตลอดทาง ไม่มีเสียงพูดคุยใดๆ มีแต่เดินกับเดิน เธอเริ่มเหนื่อย และอ่อนล้า อีกทั้งทางเดินที่ขรุขระ เธอจึงบ่นอะไร เยอะแยะออกมา

เมื่อถึงยอดเขา อาจารย์เซ็นบอกเธอว่า

“นี่คือภูเขาที่เธอเห็นเมื่อสักครู่นี้”

“ภูเขาลูกนี้ไม่สวยเลย ทางเดินก็มีแต่หิน ต้นไม้ ก็ไม่สวย ดูๆแล้ว ภูเขาลูกโน้น สวยกว่าซะอีก!”

เธอระบายความรู้สึกออกมา

อาจารย์เซ็นหัวเราะขึ้นมา และก็กล่าวว่า

“ตอนที่เป็นแฟนกัน ก็เหมือนกับ มองภูเขา จากที่ไกล ในสายตา มีแต่ความชื่นชม เลื่อมใส เมื่อแต่งงานแล้ว ก็เหมือนกับ การขึ้นเขา สิ่งที่เธอได้เห็น คือความปกติธรรมดา ของกันและกัน เมื่อขึ้นมาถึงยอดเขา สายตาของเธอ ก็เห็นแต่ ภูเขาลูกอื่น ไม่เห็นภูเขาลูกเดิม ที่จริงแล้ว ภูเขาไม่ได้เปลี่ยน แต่เป็นเธอต่างหาก ที่เปลี่ยน เพราะใจเธอเปลี่ยน แววตาของเธอ จึงเปลี่ยนไป เมื่อหมดซึ่ง ความชื่นชม ภูเขาก็ไม่ยิ่งใหญ่อีกต่อไป เธอปรักปรำพร่ำบ่น มากเท่าใด ความเสียหาย ก็มีมากเท่านั้น เพราะอะไร เธอจึงสามารถ ยืนอยู่บนยอดเขาลูกนี้ และเห็นภูเขาลูกอื่น? ก็เพราะเธอ เหยียบอยู่บนภูเขาลูกนี้ เธอควรสำนึกคุณ ไม่ใช่ปรักปรำ"

มิใช่เพียง ความรู้สึก ของหญิงผู้นี้ต่อสามี ความรู้สึกของชาย ต่อหญิงก็ทำนองเดียวกัน หรืออาจจะ คิดเปรียบได้อีก มากมาย

เด็กที่มองว่าบิดา มารดา ของผู้อื่นแสนดี แต่กลับมิได้สำนึก ถึงพระคุณของ บุพการีของตนเอง ก็เช่นกัน

อย่ามองข้าม คุณค่า คุณความดี ของผู้ใกล้ชิด กอดกันรักกันให้มากๆวันหนึ่งเมื่อต้องจากกันจะได้มีช่วงเวลาดีๆให้นึกถึงกัน

จงรักษาความสัมพันธ์ของเพื่อนที่เราคบมายาวนานด้วย เพราะมิตรภาพคือของขวัญที่สวรรค์มอบให้